گانیمد با قطر 5300 کیلومتر، بزرگ­ترین قمر در منظومه شمسی است. این قمر حتی از سیاره­ی عطارد نیز بزرگ­تر است. تراکم دهانه­ها بر روی سطح آن متفاوت است؛ و این نشان می­دهد که مناطق مختلف، سن متفاوتی دارند. بخشی از سطح گانیمد، با تعداد زیادی حفره­ی تیره­رنگ، بسیار قدیمی است؛ و مناطق تا حدی جوان­تر، پر است از شیار و پشته. منشأ این عوارض، زمین­ساختی (Tectonic) است؛ هر چند جزئیات آن همچنان ناشناخته می­باشد. حدود 50% جرم این قمر را آب و یخ تشکیل می­دهد، و نیم دیگر به سیلیکات (صخره) اختصاص دارد. بر خلاف کالیستو، گانیمد دچار تفریق (Differentiation) شده است: یک هسته­ی کوچک آهنی یا آهنی-گوگردی که یک گوشته­ از سیلیکات صخره­ای آن­را احاطه کرده است و پوسته­ای از یخ (یا آب مایع) روی آن قرار دارد. گانیمد دارای یک میدان مغناطیسی ضعیف است.


کتاب مبانی ستاره‌شناسی، صفحه 189