نجوم و کیهان‌شناسی

دیروز 15 خرداد بود. روزی که امام آنرا برای همیشه عزای عمومی اعلام کردند.

شیراز یکی از شهرهایی است که به دلیل وجود روحانیت بیدار و مبارز، همچون حضرات آیات محلاتی و شهید دستغیب و دیگر بزرگواران، در این روز قیام کرد و چندین شهید را تقدیم انقلاب نمود...

دیروز دلم گرفته بود. در شهر خبری از مراسم این روز نبود، یا من اطلاعی نداشتم. یاد مرحوم حاج علی اصغر سیف افتادم، او که خود از حاضران آن قیام و تظاهرات در میدان شاهچراغ (ع) و خیابانهای اطراف بود، تا زنده بود با عشق و علاقه این روز را زنده نگه میداشت و از شهدای آن یاد میکرد. تصمیم گرفتم عصر به زیارت مزار شهدای 15 خرداد در دارالسلام (قبرستان قدیم) بروم. مزار شهیدان ستوده و دسترس را پیدا کردم؛ اما مزار شهید اسدالله پروا را نیافتم. میدانم که حداقل چهار نفر در واقعۀ 15 خرداد شیراز به شهادت رسیدند: دسترس، ستوده، اسدالله پروا و خلیل دستغیب. جالب است که در اینترنت هم که گشتم، اطلاعات قابل توجهی از این شهدا به دست نیاوردم.

مزار این دو شهید هم غربت خاص خود را داشت. کاش عکسی از پرچمهای پاره بر روی مزارها گرفته بودم. نمیدانم چرا، شاید برای مسئولین نمی ارزد سری به آنها بزنند.

اصلاً با این وضعیت، چرا باید نیمه خرداد تعطیل باشد. امام آنرا عزای عمومی اعلام کردند و نه تعطیل عمومی. وقتی نمیتوانیم از آن بهرۀ شایسته ببریم، چرا کشور را تعطیل میکنیم.