نجوم و کیهان‌شناسی

 

آلبدوی زمین 0.37 است، بدین معنی که 37% انرژی خورشیدی را منعکس می­کند و لذا 63% آن­را جذب می­نماید. آلبدوی زهره حدود 0.7 است (مقدار ذکر شده در منابع از 0.65 تا 0.85 متغیر است)،  در نتیجه تنها 30% انرژی خورشیدی را جذب می­کند. اما جو متشکل از دی­اکسید کربن آن به­قدری غلیظ است که دمای سطح آن به­طور قابل ملاحظه­ای بالا می­رود. مریخ آلبدویی برابر با 0.15 دارد، از اینرو بیشتر انرژی خورشیدی را جذب می­کند، اما جو رقیق دی­اکسید کربن آن (حدود  0.01 زمین) نمی­تواند گرمای زیادی را به دام اندازد؛ بدین دلیل هم­اکنون سطح آن برای بقای­ گونه­های حیات برپایۀ آب/کربن بیش از حد سرد است. با این وجود در گذشته، زمانی­ که آتشفشان­های عظیم مقادیر گسترده­ای گاز ( شامل بخار آب، دی­اکسید کربن و متان) را در جو منتشر می­کردند، دمای آن به میزان قابل­ توجهی بالاتر بوده، و احتمالاً امکان پا گرفتن حیات در آنجا وجود داشته است.

 

کتاب  "درآمدی بر نجوم و کیهانشناسی"  صفحه ۱۰۷

 

 

As the example of  the Earth has shown, the actual temperature of  a planet is
affected by how much of  the Sun’s incident energy is refl  ected back into space –
called the albedo of  a planet – and the effects of  greenhouse gases, if  any.

The Earth has an albedo of  ∼0.37, meaning that it refl  ects ∼37% of  the Sun’s
energy and so will absorb 63%. Venus has an albedo of  ∼0.7 (published values
vary from 0.65 to 0.84) so that it only absorbs 30% of  the incident solar energy,
but its carbon dioxide atmosphere is so thick that its surface temperature is raised
signifi  cantly. Mars has an albedo of  0.15 so absorbs much of  the incident solar
energy but its thin carbon dioxide atmosphere (about 1/100th that of  the Earth)
is unable to trap much heat so it is now too cold for carbon/water based life forms
to survive on the surface. However, in the past, when giant volcanoes were emit-
ting vast amounts of  gas into the atmosphere (including water vapour, carbon
dioxide and methane) its temperature would have been signifi cantly higher and
life could, perhaps, have arisen there.

 

"Introduction to astronomy and cosmology" page 83 and 84