نزدیک­ترین دو قمر به مشتری، یو و اروپا، بسیار مورد علاقه هستند. یو چهارمین قمر بزرگ منظومه شمسی، با قطر ۳۶۴۲ کیلومتر  است. در سال 1979، زمانی که تصاویر بسیار دقیق یو از فضاپیمای ویه­جر (Voyager) به زمین رسید، ستاره­شناسان بسیار شگفت­زده شدند. آنان سطح یو را، با بیش از 400 آتشفشان، آبله­گون یافتند. به­زودی مشخص شد که نیروهای کشندی، ناشی از فاصلۀ کم یو با مشتری، داخل آن­را کوبیده و له کرده است. بر اثر گرمای تولید شده، قسمت­های داخلی یو به­ صورت مذاب درآمده است. در نتیجه، برخلاف دیگر قمرهای خارجی منظومه شمسی که پوشیده از یخ هستند، یو پوسته­ای از سیلیکات صخره­ای دارد که بر هسته­ای مذاب از آهن یا سولفید آهن قرار گرفته است. قسمت اعظم سطح یو را دشت­هایی تشکیل می­دهد که از ترکیبات قرمز و نارنجی گوگرد و شبنمی یخ­زده از دی­اکسید گوگرد سفید و درخشان، پوشیده شده است. بر روی دشت­ها بیش از صد قله دیده می­شود، برخی از اورست بلندتر؛ یک جهان بسیار غریب!

یو

قمر مشتری، یو. کوه­های آتشفشان و برفک­های دی­اکسید گوگرد قابل مشاهده است

در مقابل، اروپا، ششمین قمر بزرگ منظومه شمسی با قطری اندکی بیش از ۳۰۰۰ کیلومتر ، پوسته­ای یخی دارد. زیر پوسته صخره­ای سیلیکاتی است، که احتمالاً بر هسته­ای آهنی قرار دارد. سطح یخی آن یکی از صاف­ترین سطوح در منظومۀ شمسی است. تصاویر نزدیک، ترک­هایی را در یخ نشان می­دهد؛ گویا که قسمت­هایی از سطح از هم جدا می­شوند، سپس با یخ تازه پر می­گردند. این نشان می­دهد که پوسته بر روی اقیانوسی مایع شناور است؛ اقیانوسی که با حرارت نیروی کشندی، به دلیل نزدیکی آن به مشتری، گرم می­شود. با این شرایط، برخی امکان حیات بر اروپا را متصور می­دانند. پیشنهادهای بلند­پروازانه­ای نیز برای فرود فضاپیما و حفر یخ داده شده است تا مشخص شود آیا شکلی از حیات در آنجا وجود دارد یا خیر.

     کتاب "درآمدی بر نجوم و کیهان شناسی" صفحه ۱۴۳-۱۴۵

  The two innermost moons, Io and Europa, are of  great interest. Io is the
fourth largest moon in the Solar System with a diameter of  3642 km. When high
 resolution images of  Io were received on Earth from the Voyager spacecraft in
1979, astronomers were amazed to fi nd that Io was pockmarked with over 400
volcanoes. It was soon realised that giant tidal forces due to the close proximity
of  Jupiter would pummel the interior, generating heat and so give Io a molten
interior. As a result, in contrast with most of  the other moons in the outer Solar
System which have an icy surface, Io has a rocky silicate crust overlying a molten
iron or iron sulphide core. A large part of  Io’s surface is formed of  planes covered by red and orange sulphur compounds and brilliant white sulphur dioxide frost. Above the planes, are seen over 100 mountains, some higher than Mt Everest – a strange world indeed.

In contrast, Europa, the sixth largest moon in the Solar System with a diameter
of  just over 3000 km, has an icy crust above an interior of  silicate rock overlying
a probable iron core. The icy surface is one of  the smoothest in the Solar System.
Close up images show breaks in the ice as though parts of  the surface are break-
ing apart and then being fi lled with fresh ice. This implies that the crust is   floating above a liquid ocean, warmed by the tidal heating from its proximity with Jupiter. This could thus conceivably be an abode for life and some ambitious proposals have been made for a spacecraft to land and burrow beneath the ice to investigate whether any life forms are present!

"Introduction to Astronomy and Cosmology" Page 112-113