نجوم و کیهان‌شناسی

گانیمد با قطر 5300 کیلومتر، بزرگ­ترین قمر در منظومه شمسی است. این قمر حتی از سیاره­ی عطارد نیز بزرگ­تر است. تراکم دهانه­ها بر روی سطح آن متفاوت است؛ و این نشان می­دهد که مناطق مختلف، سن متفاوتی دارند. بخشی از سطح گانیمد، با تعداد زیادی حفره­ی تیره­رنگ، بسیار قدیمی است؛ و مناطق تا حدی جوان­تر، پر است از شیار و پشته. منشأ این عوارض، زمین­ساختی (Tectonic) است؛ هر چند جزئیات آن همچنان ناشناخته می­باشد. حدود 50% جرم این قمر را آب و یخ تشکیل می­دهد، و نیم دیگر به سیلیکات (صخره) اختصاص دارد. بر خلاف کالیستو، گانیمد دچار تفریق (Differentiation) شده است: یک هسته­ی کوچک آهنی یا آهنی-گوگردی که یک گوشته­ از سیلیکات صخره­ای آن­را احاطه کرده است و پوسته­ای از یخ (یا آب مایع) روی آن قرار دارد. گانیمد دارای یک میدان مغناطیسی ضعیف است.

کتاب مبانی ستاره‌شناسی، صفحه 189

چنانکه در تصویر متحرک بالا که ماهواره سوهو گرفته است مشاهده می کنید، آیسان از سمت راست این تصویر در حرکت است، بعد از نزدیک شدن به جو خورشید و عبور از آن در سمت چپ تصویر بخشی از هسته و درخشش خود را از دست می دهد و سرنوشت نهایی آن در روز آینده مشخص می شود.

متن کامل خبر را اینجا بخوانید.